สายน้ำและความตาย

“เหตุใดเธอถึงมานอนอยู่ริมแม่น้ำเล่า” หญิงชราเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยความสงสัย
“ถ้าเองก็แปลกใจเหมือนกันที่ตัวเองมาอยู่ตรงนี้ สายน้ำไหลพัดพาข้ามา สายน้ำเปลี่ยนข้าไปแล้ว” ชายหนุ่มตอบด้วยสายตาเลื่อนลอย พลางร่างกายชุ่มน้ำ

“แล้วสายน้ำเปลี่ยนเจ้าไปสู่สิ่งใดเล่า” หญิงชราเอ่ยพร้อมกับมือที่ยื่นหาชายหนุ่ม
“สายน้ำที่เคยหล่อเลี้ยงชีวิต และหมู่บ้านของข้าบัดนี้กลับเป็นเส้นทางแห่งความตายเสียแล้ว” ชายหนึ่มตอบด้วยน้ำเสียงอันโศกเศร้า

“เพราะสงครามใช่หรือไม่” หญิงชราสบตาชายหนุ่ม

” มารดาของข้าพร่ำสอนให้ข้าอยู่บนหลักการและเหตุผล แต่สงครามไม่ได้อยู่บนเหตุผลใดเลย มันประหัตประหาร พรากความสุข สงบ ของหมู่บ้านข้า และพัดพาครอบครัวของข้าราวกับพื้นฟ้าที่ไม่อาจบรรจบกับผืนน้ำ ข้าสูญสิ้นทุกสิ่งแล้ว ” น้ำตาของชายหนุ่มเอ่อไหลเช่นสายธาร

” สายน้ำไม่อาจย้อนคืนหนุ่มน้อย สิ่งที่เสียไปแล้วก็ไม่อาจหวนคืนเช่นกัน แต่ตัวเจ้าต้องคงอยู่ต่อไปจงมีชีวิตอยู่ และเป็นผู้ให้เช่นสายน้ำเถิด”

” สายน้ำแห่งนี้คงเป็นสายน้ำแห่งความตายสำหรับข้าเสียแล้ว ”
” แต่นั่นก็ทำให้เจ้าเข้าใจและเห็นคุณค่าของชีวิตไม่ใช่หรือ ”

แรงบัลดาลใจบทความนี้จากภาพยนตร์ 1917



ภาพประกอบ

outnow.ch