“วันหนึ่งเธอคงหลงลืมฉันไปเองหละ”
“ไม่หรอก ไม่มีใครลืมใครได้หรอก”
บางส่วนของบทสนทนาที่สะท้อนบางแง่มุมทางความคิดของการจากลา แน่นอนว่ามันเกิดขึ้นตลอดเวลา แตกต่างกันเพียงรูปแบบของการจากลาเท่านั้นเอง บางครั้งเราจากกันเพื่อพบกันใหม่ บางครั้งเป็นการจากกันไปตลอดกาล เป็นการจากลาที่เว้นช่องว่างให้ความคิดถึงทำงานอย่างหนักเหลือเกิน ในทางกลับการ การจากกันเพื่อเริ่มต้นใหม่กลับเป็นความยากยิ่ง
เพราะมีแต่เราเท่านั้นที่จองจำตัวเองกับความทรงจำอันหอมหวานในครั้งเก่า แต่ในทางกลับกันก็ไม่มีเหตุผลที่จะลืม…
คณะขวัญใจ – ในส่วนลึกความทรงจำ บรรเลงท่วงทำนองของความทรงจำกับความรักในครั้งเก่า
“ผ่านมาก็มีใครหลายคนเข้ามา แต่หัวใจที่มียังไม่พร้อม
ยังติดตรึงในรักเก่า ไม่อาจลืมในรักเรา
ในความทรงจำส่วนลึกยังรักเธออยู่ ”
หากความรักที่ฝังใจกลับเป็นอุปสรรคใหญ่ที่จะก้าวไปต่อ หรืออาจตั้งคำถามในทางหนึ่งว่า หากความรักที่ยังติดตรึงอยู่นั้นไม่ได้จางหายไป ก็อาจไม่มีเหตุผลอะไรจะเริ่มต้นใหม่
หรืออีกมุมหนึ่ง ถึงแม้ว่าความรักครั้งใหม่จะเริ่มขึ้นแล้ว และกำลังสานความสัมพันธ์ ก็ไม่มีเหตุผลเช่นกันที่จะปฏิเสธความทรงจำ เพียงแต่ว่าเราอาจต้องเก็บความรู้สึกนั้นให้ลึกเข้าไปอีกขั้น
ท้ายที่สุดแล้วภาพจำอันงดงามก็ไม่ควรทำลาย หรือทำร้ายความัมพันธ์อื่นที่เกิดขึ้นเช่นกัน เพียงแค่เก็บไว้ “ในส่วนลึกของความทรงจำ”
ขอบคุณแรงบัลดาลใจจากศิลปิน คณะขวัญใจ ขอบคุณธรรมชาติ และผู้คนที่พานพบผูกพันธ์
